Zjawa w domu przy ul. Bagateli

 

 Tekst w oryginalnej formie z 1927 roku.

Wypędziła z mieszkania rodzinę urzędnika bankowego.

Co słyszał listonosz ? Co widziała pani I.S.

Jeden z domów przy ul. Bagateli od dawna cieszył się opinią domu, w którym „straszy”. Między lokatorami tego domu utarło się przekonanie, że niebezpieczne jest wychodzić późnym wieczorem na korytarz, a broń Boże zejść do piwnicy. W swoimi czasie jedna ze służących, która brawurowała i drwiła sobie z „duchów”, znalazłszy się raz w piwnicy o godz. pół do dwunastej w nocy, jak opowiadają, została przez „ducha” kilka razy spoliczkowana.

Ostatnio „duch” ten przeniósł teren swojego działania z piwnicy na pierwsze piętro do mieszkania urzędnika jednego z banków warszawskich, p,R.

Zjawa gospodarowała w mieszkaniu nawet podczas nieobecności mieszkańców. Opowiadam o tem listonosz S. pewnego razu ów listonosz, przyniósł korespondencje do p. R. Usłyszał że w mieszkaniu ktoś chodzi, przesuwa meble, dzwoni szklankami, na dzwonek jednak jeden , drugi trzeci dziesiąty , drzwi się nie otwierały. W kilka dni później listonosz dowiedział się , że owego dnia w mieszkaniu nikogo nie było.

Ostatnio podczas „wizyty zjawy” Zdarzały się niesamowite historje. Prócz przesuwania mebli wypijania wody, zjawa zapalała świecę, siadała przy biurku i przewracała w papierach. W ubiegłym tygodniu widmo zaczęło męczyć dziecko , czteroletnią córeczkę państwa R. W ciągu sześciu dni dziecku ubyło 2 i pół kg, wagi. Według opowiadań pp. R. Widmo miało wysysać krew dziecku, czego dowodzić miały znaki , które na ciele zrana były zaognione, wieczorem zaś znikały.

P.R., który przed pary dniami z tego mieszkania wyprowadził się, zaprosił pewnego razu do siebie towarzystwo, składające się z dwóch lekarz, artystki I.S. I p. M.N., oraz p. Wotowskiego. Oto co nam mówi o tym seansie p. I. S. uczestniczka tego seansu.

• Mieszkanie, o którym mowa, i cały dom wywiera odpychające wrażenie. Za nic bym tam nie chciała mieszkać, a po nocy, spędzonej w tem mieszkaniu jestem jeszcze do dzisiaj pod wrażeniem sceny, jaka tam miała miejsce.

Siedzieliśmy tam do godziny 11 od godziny 3 po północy. Odnosiłam wrażenie, że z każdego kąta ktoś się na mnie patrzy. Uczestniczka seansu p. M. N. dostała wówczas ataku nerwicowego. Po uspokojeniu się , p. M. N. stwierdziła, że widziała zjawę. Według jej opowiadań w pewnym momencie uchyliły się drzwi i do pokoju wpłynęła bryła brunatnej masy. Miało to być zjawą mężczyzny. Zjawa zbliżyła się do p. M. N. i spojrzała na nią fosforującemi oczyma. Co dalej się stało, p. M. N. nie pamięta.

Zdarzenie to zmusiło do przerwania posiedzenia. Czemprędzej zabraliśmy się z tego domu. Odetchnęłam, gdy znaleźliśmy się na ulicy. Tyle p. I. S., Czy czasem te zjawy nie są objawem chorej wyobraźni mieszkańców ? Postaramy się to w najbliższych dniach wyświetlić.